Samen onderweg met...

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

Voordat Ricardo de vaste bijrijder van zijn vader werd, deed hij dit werk ook al. Al 20 jaar bevoorraadt hij de Zeeuwse horeca. Eerst voor Heineken en nu voor Sligro, die de bevoorrading vanuit Heineken heeft overgenomen. Vader Wim werkte in het vleestransport. Toen het met dat bedrijf niet zo goed ging en er een chauffeur bij Heineken wegging, zag Ricardo een kans: “Ik dacht meteen, dat is iets voor jou.” Wim: “Ik heb toen gevraagd of hij het zag zitten om met mij te werken. Dat leek hem wel wat, en zo maakte ik de overstap.”

Sinds dat moment rijden Wim en Ricardo bijna altijd samen en dat bevalt ze erg goed. Wim: “Als Ricardo vrij is, krijg ik een andere bijrijder. Ik moet dan zelf overal op letten en kijken of alles goed gaat. Op zulke dagen mis ik Ricardo na een kwartier al.” “Wij zijn heel erg goed op elkaar ingespeeld. Dat heeft ook te maken met ervaring. Wij doen dit al jaren en hebben daar veel plezier in. En daardoor ook veel handigheid ondertussen”, vult Ricardo aan. 

Hebben ze dan nooit ruzie? Deze vraag horen ze maar al te vaak, ook van klanten. Wim: “Ik kwam laatst een oude bekende tegen en die zei: ‘Leuk dat ik jullie weer eens zie, en jullie hebben elkaar dus nog steeds niet de hersens ingeslagen?’. Maar wij hebben eigenlijk nooit ruzie. Privé niet en tijdens het werk ook niet. Het is geven en nemen.” 

Misschien heeft de goede samenwerking ook ermee te maken dat de logistiek Ricardo altijd al gelegen heeft. Wim heeft het werk ook weleens met zijn andere zoon geprobeerd, maar dat werkte niet zo goed: “Die is niet zo sterk als Ricardo. Daarnaast ging Ricardo vroeger ook al vaak met mij mee, en had snel door hoe transport werkt. Hij heeft geleerd voor automonteur, maar zei meteen toen hij daarmee klaar was ‘dit ga ik niet doen’.”

Het hebben van een vaste route vindt Ricardo een grote plus. “Dat is het leuke aan het werk, dat je vaste contacten met klanten opbouwt. Ze vinden het ook fantastisch dat wij vader en zoon zijn.” Wim: “De ervaring die wij hebben is fijn voor klanten. Dit is geen werk wat heel snel kan, het draait echt om zorgvuldigheid. Met een fust van 70 kilo in je handen moet je goed nadenken wat je doet. Omdat wij al jaren op dezelfde locaties komen, weten we precies wat we moeten doen en hoeven klanten niet naar ons om te kijken.”

Toch geven beide mannen ook toe dat het fysiek wel zwaar werk is. “Sommige nieuwkomers haken daar na een paar dagen op af”, vertelt Ricardo. “Met de combi Sligro / Heineken is het voor de gezondheid wel beter geworden nu we zware fusten afwisselen met food.” “En qua sjouwen doen we het zoveel mogelijk samen: samen uit, samen thuis”, voegt Wim eraan toe.  

Dat Wim en Ricardo een vakkundig duo zijn dat je graag over de vloer wilt hebben, is de concurrentie ook niet ontgaan. “Ze bellen regelmatig, maar ik ga niet meer verkassen”, zegt Wim stellig. “Ik ben de jongste niet meer, maar hoop nog wel een jaartje of wat mee te kunnen. Ik vind dit het mooiste werk wat er is en zou niet anders willen.” Ook Ricardo is voorlopig dik tevreden: “We rijden in de mooiste omgeving; zon, zee en strand! En overal is horeca; bij strandtenten, festivals, congressen. Je komt overal, hebt veel variatie en je blijft bekenden tegenkomen.”

Die mooie omgeving en vele bekenden komen Ricardo ook goed van pas in zijn andere ‘baan’. Naast zijn werk bij Simon Loos, heeft hij namelijk zijn eigen bedrijf in de fotografie. “Ondernemers waar we komen vragen me weleens om bijvoorbeeld foto’s voor hun website te maken. En onderweg fotografeer ik ook regelmatig. Een mooie locatie of zonsondergang, gewoon leuke dingen. Ik heb zowel veel plezier in mijn werk in de bevoorrading als in de fotografie, dus dat is fantastisch.”