Samen onderweg met...

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

Dikke kans dat dit jaar twee van de vier gezinsleden dienst draaien, want kortgeleden heeft zoon Boyd (25) zijn CE-rijbewijs gehaald. Hij rijdt nu in de nacht en ochtend, terwijl vader John de middag en avond pakt. Ze zitten op dezelfde Mercedes die laatst de magische 1 miljoen kilometer passeerde en om die reden door John is omgedoopt tot ‘munne miljonair’. “We zijn zuinig op onze spullen en we zijn er trots op.” 

Zo komen op Facebook regelmatig foto’s voorbij van een blinkend schone combi als die weer eens vertroeteld is in de wasstraat. “Ik ben gewoon trots dat ik met zulk mooi spul mag rijden”, verklaart John. “Dat geldt ook voor de bedrijfskleding. Als chauffeur ben je het visitekaartje van het bedrijf. Dus zorg ik er altijd voor dat ik er netjes uitzie en poets ik elke week mijn werkschoenen. Een goed gebruik dat heb ik overgehouden vanuit mijn militaire diensttijd.” Boyd heeft geluk: ook zijn werkschoenen gaan glimmend door het leven. 

Zo rond de feestdagen willen Johns gedachten nog wel eens afdwalen naar kerstavond 2015. Die dag lezen hij en zijn collega’s van Speksnijder op Transportonline dat het bedrijf wordt overgenomen door Simon Loos. Het is alsof ze op een sneltrein stappen. “Tussen kerst en oud en nieuw werd alles voor Tilburg geregeld. Iedereen kreeg een persoonlijk gesprek, en al snel kwam ook de nieuwe werkkleding binnen en de auto’s. Op 4 januari was de overname al een feit. En ik kan niet anders zeggen: ik ben in een warm bad terechtgekomen. Simon Loos is een groot bedrijf, maar ik ben niet nummer 5822. Ik ben gewoon John.” 

Tot zijn grote plezier kon hij na de overname voor Albert Heijn blijven rijden. Dat doet hij ondertussen al 15 jaar. “Als we de Jumbo zien rijden, kijken we de andere kant op”, grapt John. “Maar serieus, boodschappen halen bij een andere supermarkt doen we zelden. We gaan altijd naar de AH XL.” “Het voordeel is: wij weten al wat er in de aanbieding komt”, zegt zoonlief, die ook op winkeldistributie zit. Geen zwaar werk met al die containers? Beiden vinden van niet. “Het is een kwestie van logisch laden”, legt Boyd uit. “Alles een beetje passen en meten.”

Blonk junior heeft de tips & tricks van het laden en lossen al helemaal onder de knie. Wat niet zo gek is met ‘Den Djohnny’ als vader. Natuurlijk is hij super trots dat zijn zoon nu ook het chauffeursvak is ingerold. In rap tempo haalde die zijn papieren: na drie maanden had Boyd al zijn C-rijbewijs op zak en vijf maanden later kon de vlag uit voor CE. John ging als mentor mee op de bakwagen om hem de fijne kneepjes bij te brengen. “De planning vroeg of ik dat wel wilde, bij mijn eigen zoon. Maar ik ben juist strenger dan ik bij een ander zou doen.” “Ik kan geen betere leermeester hebben dan mijn eigen ouweheer”, vindt Boyd. “En hij is niet alleen mijn vader, maar ook mijn beste vriend.” In de Les met Loos-periode bespraken de Blonkies tijdens het avondeten welke ritten er de volgende dag op de planning stonden en hoe ze die het beste konden rijden. “De dag van morgen begon bij ons ’s avonds aan de keukentafel”, zegt John. Nu ze elkaar in werktijden aflossen is dat lastiger, maar de twee kennende vinden ze daar wel weer hun weg in.

Overigens is moeder Brigitte ook vaak mee geweest op de vrachtwagen; in coronatijd maakte Simon Loos het mogelijk dat zij als bijrijder mee kon. “Haar werk in de catering viel weg. Maar thuiszitten is niks voor haar en zo is ze twee jaar met mij mee op pad geweest”, vertelt John. “In België vonden ze dat super leuk. Toen het voorbij was, zeiden ze: ‘Allee, is uwe madam er niet bij? We zien uw madam toch liever dan u!’ En van Simon Loos heeft ze nog een super leuk pakket gehad.”   

Als je de mannen over Kerstmis hoort, dan lijken ze zo weggelopen uit een van die hartverwarmende kerstcommercials van Albert Heijn. Deze periode laten ze in huize Blonk namelijk niet zomaar voorbij gaan. Rond 20 oktober werden de kerstballen al van zolder gehaald om de boom op te tuigen. “Ja, dat kwam door mij”, lacht Boyd. “Ik ben een echte kerstliefhebber! En het liefst ben ik vrij, maar ik weet ook dat het niet anders kan in dit vak. Het hoort erbij.” “Het is ook altijd een hele leuke periode”, vult John aan. “Lekker kerstmuziek aan in de cabine en als je ergens gaat lossen, zijn mensen altijd positief. ‘Respect dat jullie er zijn’, horen we dan. Ik wil wel altijd de Urbi et orbi horen, de traditionele zegen van de paus. Zit ik op dat moment op de weg, dan zet ik m’n truck even langs de kant.” 

De familie houdt in elk geval een van de twee kerstdagen vrij om bij elkaar te zijn. John: “Gewoon lekker eten en samen zijn. Mijn schoonvader kookte altijd, maar die is dit najaar overleden. Dus nu neem ik die taak op me.” Ook op doordeweekse dagen mag John zich graag uitsloven in de keuken. Zijn verse gehaktballen zijn in de wijde omgeving bekend. “Van 1 kilo maak ik er vier.” Wat de kenner genoeg zegt: dat zijn bepaald geen petieterige balletjes. “Laatst heb ik nog voor de hele planafdeling lekkere ballen gebracht. En bij Omroep Brabant ben ik vorig jaar op de Dag van de Chauffeur samen met mijn vrouw langs geweest met een ontbijt. Zij hadden toen een drive-in op hun terrein.” Tot voor kort dook John na zijn werkdag meteen de keuken in om het avondeten voor te bereiden. “Als iedereen thuiskwam, stond het eten klaar. Of dat nu anders is met mijn nieuwe werktijden? Nee hoor, ik kook nu gewoon ’s ochtends voor ik naar m’n werk ga.”