Samen onderweg met...

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

Dat Jan chauffeur werd, dat stond vast. Inmiddels zit hij al jarenlang op de planning voor standplaats Lieshout (drankenlogistiek). Daar zit hij goed. “Ambities? Die heb ik niet meer zo”, grapt hij. “Rijden, dat vond ik altijd het leukste!” Zo’n beetje alles wat Simon Loos te bieden heeft, heeft hij wel gezien: netwerktransport, winkeldistributie, bulktransport. Zodra het kon, wilde hij als jonge jongen al achter het stuur stappen. “In april werd ik achttien en 2 mei was ik dienst. Daar heb ik al mijn rijbewijzen gehaald. Daarna heb ik een halfjaartje bij de Dekamarkt gewerkt en vervolgens ging ik hier naartoe.” 

Jan zijn loopbaan bij Simon Loos begint bij het oude distributiecentrum van Albert Heijn in Zaandam. “Het was toen nog heel kleinschalig, we hadden een stuk of veertig auto’s en zaten nog op de boerderij aan de Breestraat in Opmeer. Toen ik kwam, vierden we net het vijftigjarig bestaan.” Snel daarna start Simon Loos met de bouw van het distributiecentrum in Geldermalsen, waardoor Jan ook regelmatig een week op die locatie werkt. “Daarna ging ik het Beneluxwerk in, dat vond ik wel het mooist. Je reed van alles: je ging met balen papier bij Roelofs vandaan weg, daarna pakgoed en bij het volgende adres nam je weer frisdrank mee terug.” 

In grote lijnen, lijkt dat op het huidige werk van zijn zoon Niels, die nu vanuit Wognum op de combi rijdt voor de divisie netwerktransport. “Door vaders ben ik hier beland”, zegt hij. “Ik ben op de middelbare school begonnen met stagelopen en daarvoor ging ik af en toe dagjes mee.” Jan: “Dat heb je zelf geregeld hè, ik hoefde niets voor je te doen.” Niels besluit de opleiding Logistiek Medewerker en Teamleider te doen. “Omdat ik nog te jong was om als chauffeur aan de slag te gaan, werkte ik hier in Wognum in de opslag.”

Als hij vervolgens achttien is, mag Niels los. “In een jaar heb ik al mijn rijbewijzen gehaald, vanaf auto tot CE.” Daar gingen wel wat vlieguren op eigen terrein aan vooraf. “We hebben hier wel geoefend voordat ik ging rijlessen, om een beetje een idee te krijgen wat zo’n auto doet, vooral met achteruit rijden.” Oefening baart kunst, zo blijkt. “Later kwam ik weleens met een collega terug en toen zeiden ze ‘zet jij hem maar voor het dock’ en dan zag je ze allemaal voor het raam staan. Vanaf dat moment kregen ze door dat ik wel wat kon, want ik mocht heel veel doen: ik heb Bik gereden, Bier & Co gereden, trailerwerk gedaan en uiteindelijk combi leren rijden. Daar ben ik in blijven hangen.”

Niels heeft een vaste Scania combi tot zijn beschikking. “Ik had nooit gedacht dat ik zo’n auto zou rijden bij Loos. Dat Scania zit er wel in bij ons thuis, maar je gaat ervanuit dat je een Mercedes gaat rijden. Een vaste auto kan lang duren, maar nu heb ik én een Scania én een combi”, vertelt Niels trots. En daar is ‘ie maar wat zuinig op, zegt Jan: “Het is zijn lust en zijn leven.” Niels: “Nou dat niet, dat is wel heel overdreven”, reageert Niels. Jan: “Nou, dat denk ik wel!” 

“Ik vind het wel stoer hoor, dat Niels bij Loos werkt! En op zijn werk ben ik ook weleens jaloers ja, dat zou ik ook wel willen doen”, vertelt Jan trots. Extra bijzonder is het verhaal achter de combi van Niels. Jan: “Toen Niels klein was, zat ik al op de planning. Ik weet nog dat ik op een zaterdag voor kerst samen met Niels in het weekend naar Zwolle ging, een paar ritten rijden. Die aanhangwagen waar we toen mee reden, heeft hij nu achterop zijn combi zitten, die was toen net nieuw.” Niels vult aan: “Dat is wel grappig ja! De bak die op mijn motorwagen staat en die aanhanger zijn opnieuw gebruikt.”