Samen onderweg

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

Afgelopen jaar vierde Hans zijn 12,5-jarig jubileum bij Simon Loos, vlak daarna zwaaide hij af bij zijn andere baan in het onderwijs. Toch blijft hij fluitend naar de standplaats in Pijnacker gaan voor zijn roeping in de winkeldistributie. Kortgezegd: transport is zijn basis. “Vanaf mijn twintigste jaar zit ik in de logistiek en deed ik verschillende functies”, begint Hans te vertellen. “Maar op een gegeven moment ben ik het onderwijs in gegaan en dat ben ik altijd blijven doen in combinatie met transport.”

Via een kennis die werkte in het onderwijs werd Hans ooit getipt om voor de klas te staan. “Waarom weet ik niet, want ik had niet zoveel met kinderen, maar ik heb het toch gedaan”, vertelt hij. “Ik ging aan de slag als docent techniek en heb vijftien jaar wiskunde gegeven.” Op VMBO-scholen in Zuid-Holland stond ‘meneer Spoor’ voor een klas pubers en dat bleek voor hem net zo’n mooie uitdaging te zijn als het werk in de transport.

“Werken met kinderen is écht leuk”, zegt hij daarover. “Achteraf had ik het jaren eerder moeten doen. Het is leuk om kinderen iets te leren, zeker met wiskunde.” Opvallend is dat Hans al zijn ziel en zaligheid stopt in zijn werk – welke baan dan ook. Het docentschap bracht hem terug naar de schoolbanken. “Vanaf mijn dertigste ben ik bezig geweest met allerlei studies. Werktuigbouwkunde op de LTS, bedrijfskunde op de HTS en daarna nog een jaar op de universiteit. Mijn diploma’s voor docent techniek en wiskunde heb ik met een avondstudie behaald.”

Bevlogen docent of niet, de transportsector bleef altijd een rode draad in zijn leven. “Het is gewoon machtig mooi werk”, zegt hij. Als chauffeur stapt Hans nog altijd in de vrachtwagen voor ritten waar je je hoofd koel voor moet houden. “Meestal begin ik rond 2 uur en ga ik door tot een uur of 11. Het liefst maak ik korte ritjes waar je veel moet steken en rommelen enzo. Dat is altijd zo geweest, die lange en rechte ritten vind ik niet zo spannend.” Als voorbeeld noemt Hans het filiaal van Albert Heijn aan de Westwaarts in Zoetermeer. “Er zitten wat rare hoeken in het gebouw ernaast, dus dan moet je een paar keer steken. Hoe uitdagender het wordt, hoe leuker ik het vind.”

De lol is er nog niet vanaf. Als chauffeur werkt Hans nog steeds in hetzelfde rooster als vóór zijn pensioen. Om de zaterdag en in de vakantieperiode staan ritten voor hem ingepland met ‘veel steken en rommelen’. Dat combineert hij nu met onder meer het opknappen van zijn chalet. Met andere woorden: stilzitten is voor Hans niet weggelegd. In de zomervakantie gaat hij dan ook weer in alle vroegte op pad. “Voorlopig blijf ik dat nog even doen, ik heb nog geen plannen om te stoppen.”