Samen onderweg met...

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

King George noemen ze hem op het werk. Maar naast zijn schoenen loopt de 63-jarige Utrechter allerminst. “Nee hoor, ik maak met iedereen een praatje. Als ik me speciaal ga gedragen moet ik m’n eigen beveiliging betalen”, grapt hij. In Ghana is hij echter op en top ‘chief’. Daar draagt hij geen veiligheidshesje en Simon Loos-shirt, maar de mooiste gewaden. Hoe dat er in de spiegel uitziet? “Veel sieraden, goud, een hoofdtooi”, somt George op. “Er is ook iemand die een parasol voor mij vasthoudt. En ik heb een chauffeur in Ghana, want met zo’n kostuum pas je echt niet achter het stuur.” 

In 1991 verruilde de netwerkchauffeur West-Afrika voor ons kikkerlandje. Hoewel hij een opleiding aan de Technische Universiteit had gevolgd, koos hij toch weer voor het chauffeursvak. “Ik ben begonnen op de vuilniswagen en uiteindelijk bij Kuehne+Nagel terechtgekomen.” Daarna volgde Peter Appel en sinds de fusie rijdt de goedlachse Ghanees voor het geel-wit-rood van Simon Loos. We spreken elkaar als George van Weert naar Sittard rijdt, een rit waar hij duidelijk van geniet. “Nederland is zo mooi! Ik kom ook vaak in Duitsland, maar houd echt van Nederland. Druk op de weg? Dat vind ik wel meevallen.” En voor wie het zich afvraagt: hij voelt zich ondertussen ook echt Nederlander. “Een groot deel van mijn leven ben ik al hier. Op het WK voetbal juich ik voor Oranje!”

Ook al heeft hij hier zijn draai gevonden, de bijzondere band met zijn vaderland is gebleven. In Nederland is een hechte gemeenschap die de traditie van de Ghanese cultuur in ere houdt. Maar dat is niet het enige. Zeventien jaar geleden, in 2006, werd George koning van de stam Anum Asamankese. Via zijn moeders kant bezit hij koninklijk bloed en dan kom je in de picture als chief. Toch is er meer voor nodig om ook daadwerkelijk gekozen te worden, vertelt hij. “Ze zoeken naar iemand die betrouwbaar is en de juiste kwaliteiten heeft. Dat ik zo ver weg woon, is geen probleem. Er zijn heel veel chiefs die in het buitenland zitten. En tegenwoordig heb je goede communicatie. Voorheen was ik veel geld kwijt aan telefoonkaarten, maar nu hebben we wifi.”

Van een stamhoofd wordt in elk geval verwacht dat hij of zij goed kan bemiddelen en tradities in ere houdt. Maar George noemt nog meer eigenschappen. “In Ghana leven we met verschillende geloven, daar moet je respect voor hebben. Dus ik ben niet van de islam of het christendom, ik ben voor álles!” Ook belangrijk: aardig zijn. “Sommige chiefs zijn echte bullebakken, anderen zijn corrupt. Een goede leider zorgt voor alle inwoners, niet alleen voor zichzelf.” George zet zich ook in voor onderwijs. “Met gratis schoolspullen moedigen we kinderen aan om naar school te gaan. Onderwijs is de sleutel tot een betere toekomst.”

Daags na het interview zal George na de nodige voorbereidingen weer het luchtruim kiezen, om 7.000 km verderop als koning Barima Kwasi Anyane de 5e op Ghanese bodem te landen. “Dat is zeker geen vakantie; in die vier weken is er heel veel te doen. Ceremonies bijwonen, mensen ontmoeten, afspraken met regeringsfunctionarissen… En omdat ik door mijn werk voor Simon Loos niet zo vaak daar ben, liggen er ook heel wat documenten op me te wachten die ik moet ondertekenen. Gelukkig is er ook nog tijd om mijn kinderen en kleinkinderen te zien.” 

Terug in Nederland stapt hij weer moeiteloos in zijn rol als vrachtwagenchauffeur. “Ik doe mijn werk met plezier, je ziet veel en komt op veel verschillende locaties. Al zou ik liefst een eigen wagen willen zodat ik mijn kleding daarin kan achterlaten. Nu moet ik wel eens in korte broek onverwachts de koeling in. En ik rijd vaak een Mercedes, die is met mijn 1 meter 86 eigenlijk te klein voor mij.” Om die reden heeft King George nog één droom: in een fris gepoetste Scania door het mooie Brabant naar Limburg, dan is hij óók nog King of the Road…