Samen onderweg met...

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

“Tot 2015 werkte ik drie dagen per week bij een transportbedrijf. Daarnaast hadden we een eigen autopoetsbedrijf, waar Rienk ook mee inzat. Door privé-omstandigheden zijn we gestopt met het autopoetsbedrijf. Ik solliciteerde daarna bij twee transportbedrijven, waarvan Peter Appel er één was. Daar werd ik aangenomen.” Keimpe begon met groente en fruit rijden vanuit standplaats Sint Annaparochie en reed ook nog vier jaar LZV. Toen hij 1,5 jaar geleden het nachtwerk niet meer goed trok, maakte hij de overstap naar Beneluxtransport. “Dan kun je gewoon ’s nachts slapen en overdag rijden.”

En datzelfde werk, doet zoon Rienk ook. Toch was het eigenlijk helemaal niet de bedoeling om chauffeur te worden, vertelt Rienk. “Na het poetsbedrijf ging ik de horeca in, en deed wat uitzendwerk. Maar toen kwam er een campagne vanuit Peter Appel om familieleden te werven. Ik ging met mijn vader naar een informatieavond in Drachten en tekende nog dezelfde avond een contract. Ik wilde wel wat anders, maar niet terug naar school. En dat kon bij Peter Appel.” 

Rienk begon als bijrijder voor Sligro en haalde ondertussen zijn rijbewijs. “Het was heel fijn dat dat naast elkaar kon.” Toen ook het CE rijbewijs binnen was, wilde Rienk meer met een trailer gaan rijden. “Dat ging niet direct, maar toen ik via m’n vader hoorde dat Smeding ging uitbreiden, belde ik meteen en kon ik vrij vlot beginnen in Sint Annaparochie. Ik ben een dag met een andere collega mee geweest en een dag met mijn vader, en toen werd gezegd ‘dan kun je morgen wel alleen op pad’.” Dat Rienk bij zijn vader was ingepland om een dagje mee te rijden was per ongeluk zo gelopen. “Het was vooral gezellig, maar je leert toch minder van je vader dan van iemand anders. Hoewel… ik was nog onbekend met de vrachtbrieven van Smeding. Daar heeft hij me toen wel in wegwijs gemaakt.”

Na 1,5 jaar Smeding groeide het verlangen om langere afstanden en meer buitenlandse ritten te rijden. Omdat het bij Peter Appel op dat moment niet mogelijk was om het netwerktransport in te gaan, maakte Rienk een kort uitstapje. “Ik heb toen twee weken bij een ander bedrijf gewerkt. Simon Eekhof belde me elke week of ik terug naar Peter Appel wilde komen. De tweede week was ik om. Er stond een auto voor me klaar en ik kon direct het netwerktransport in.”

Broer Hendrik sloot zich vorig jaar aan bij de Simon Loos familie. “Ik was een beetje zoekende en vroeg mijn vader of hij nog wat wist. Hij vond voor Sligro rijden wel wat voor mij, omdat je dan veel klantcontact hebt en ik wel van een praatje houd. Ik ben toen een dagje mee geweest met een chauffeur en dat was heel leuk. Ik haalde alle examens in één keer en ben vanaf november bijrijder. 

Afgelopen maandag heb ik mijn rijbewijs C gehaald. Volgende week heb ik nog één toets en dan mag ik mijn bestuurderskaart ophalen en zelf gaan rijden op de bakwagen. Het klinkt heel cliché, maar als ik rijd, voel ik me echt de koning! Het mooiste ligt voor mij dus nog in het verschiet. Uiteindelijk wil ik net als mijn vader en broer naar Beneluxtransport, maar voor nu vind ik het vele klantcontact ook erg leuk.” 

Doordat Keimpe en Rienk hetzelfde werk doen, komen ze elkaar regelmatig tegen. Ook heeft Keimpe met zijn zoon een handige hulplijn: “Als ik ergens nog nooit geweest ben, bel ik even naar Rienk. Hij geeft me dan het adres door. Ook zijn we weleens ’s avonds op dezelfde locatie en dan eten we samen.” “Dat was afgelopen week nog”, gaat Rienk verder, “het is heel leuk dat dat kan.” 

Het werk van Hendrik is dus net wat anders. Gekscherend noemt Keimpe het werk van Hendrik voor Sligro sjouw-feur in plaats van chauffeur. Omdat Hendrik vooral in het noorden zit, kruisen de wegen ook minder vaak. “Ik ben ze maar 2 of 3 keer tegengekomen. Maar we kunnen elkaar volgen op de i-Phone, dus ik houd ze wel in de gaten”, zegt Hendrik lachend.

Rienk en Hendrik hebben nog twee broers, maar de kans is klein dat we die ook terug gaan zien bij Simon Loos. Keimpe: “Halbe is bouwkundig ingenieur, die wordt echt geen chauffeur. En de andere heeft zich wel georiënteerd, maar uiteindelijk toch niet gedaan. Zijn vrouw stond er ook niet achter, en dan moet je er sowieso niet aan beginnen zeg ik altijd.”

Ondanks dat Keimpe, Rienk en Hendrik veel plezier hebben in het chauffeursvak, zien ze zichzelf niet als transportgek. Rienk licht toe: “We lezen geen vakbladen ofzo, en het is niet zo dat we thuis over niks anders praten. Werk is werk, daarna is het tijd voor andere dingen.” Rienk heeft zijn twee bonuskinderen dan ook nog niet enthousiast weten te maken voor een toekomst als chauffeur. “De ene wil K3 worden en de andere piloot.” Als Rienk verder vertelt blijkt er ook een kleine Kootstra op komst. Mooi nieuws, en wie weet, heeft deze telg toch een beetje chauffeursbloed in zich…