Samen onderweg

Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

Voor Rick begon het allemaal op zestienjarige leeftijd. Hij woont vlakbij Wognum en ging destijds Bij Simon Loos aan de slag in het warehouse en als chauffeur, maar na vier jaar sloeg hij zijn vleugels uit. “Ik ging weg bij Loos toen ik twintig was en heb toen op de vrachtwagen gezeten. Langs de lijn bij een voetbalwedstrijd bij de voetbalclub raakte ik in gesprek met mijn huidige manager Ton Appel, die vroeg of het mij iets leek om voor het bulktransport te rijden.” Voor ‘de bulk’ rijden zo’n veertig chauffeurs. Ze gaan dwars door Europa met een lading die veelal bestaat uit melk- of weipoeder. “Ik was altijd al de hele week weg. Soms ook richting België en Duitsland, maar dan hield het wel op. Dat was ook één van de redenen dat ik het wel wilde proberen.”

Inmiddels zijn we bijna vijf jaar verder en zit Rick helemaal op zijn plek. Doordat hij binnen- en buitenland trotseert, komt hij nog weleens voor ‘koele’ verrassingen te staan. “Vorige week reed ik richting Kassel, waar het best bergachtig is. Vanaf de Duitse grens regende het non-stop, niet normaal”, vertelt hij. “De temperatuur werd ook steeds minder, dus ik zat op een gegeven moment laat in de avond middenin hevige sneeuwval met niets op de weg behalve mijzelf.” Dat soort momenten gaan ook deze nuchtere chauffeur niet in de koude kleren zitten. “Je denkt wel ‘wat moet ik nu?’ Het was nog anderhalf uur en dan ga je toch maar door. Maar die onverwachte buien zijn wel heftig.”

Zijn tactiek in dat soort situaties? Je nuchtere verstand gebruiken. “Vooral heel goed opletten”, zegt hij. “Een beetje gang houden wanneer het steiler wordt. Rustig blijven rollen in bochten en wanneer je parkeert, pas dan op voor ijsvorming onder de nog warme trekasbanden.” De bulk-chauffeurs zijn dan ook altijd op pad met sneeuwkettingen. Al heeft Rick ze nog nooit nodig gehad én hoopt hij ze nooit te gebruiken. De kou is namelijk niet helemaal zijn ding. Hij schiet in de lach: “Ik vind het eerlijk gezegd vreselijk! Maar goed, wat moet ik eraan doen?” Hoewel hij alle plekken van Europa ziet, zijn de Oostenrijkse Alpen of de Italiaanse kust slechts een bijzaak voor de chauffeur. “Ik ben niet zo’n natuurfreak. Ik heb in Zwitserland weleens sneeuw gehad, dat het helemaal wit was. Maar of het echt indrukwekkend was? Ik heb er in ieder geval geen foto’s van gemaakt.”

Het mooiste van zijn werk, vindt Rick de rust en vrijheid. “Op de plekken waar ik laad en los is het meestal vrij gemoedelijk. Het liefst rijd ik door Frankrijk, op binnenweggetjes waar het lekker rustig is en doorrijdt.” En als de avond dan valt, schuift hij aan bij een wegrestaurant. Als bulkchauffeur ben je op jezelf aangewezen, maar voor Rick is dat geen probleem. “Daar moet je tegenkunnen en ik heb het erg naar mijn zin, de tijd vliegt voorbij”, vertelt hij. Natuurlijk is het ook wat je ervan maakt. “Niet om populair te doen, maar meestal ken ik wel iemand bij een restaurant of raak ik in gesprek met iemand.”

Tijdens de kerstdagen hoeft Rick gelukkig niet aan te schuiven bij een wegrestaurant. De kerstdagen viert hij in zijn woonplaats Spanbroek. “Met kerst ben ik gewoon thuis. Eerste Kerstdag vier ik met mijn familie en Tweede Kerstdag zijn er nog geen plannen, dus we zien wel wat het wordt.”