Dit verhaal verscheen eerder in ons personeelsmagazine Wat is er Loos.

Van paraat staan op het Binnenhof tijdens Prinsjesdag tot de overlevende inzittenden van een grote vliegramp opvangen. Eddy de Boer maakt als EHBO’er bij het Rode Kruis heel wat mee. Of, zoals hij zelf zegt; ‘Ik kan er een flink boek mee vol schrijven’. Hij neemt ons mee in zijn avonturen en zijn passie voor fit en vitaal blijven.  
Wie enthousiast zegt, zegt Eddy. De zestigjarige Hoofddorper zit vol energie. Je gooit er een spreekwoordelijk dubbeltje in, en er komt een kwartje aan verhalen uit. Al zijn hele leven werkt hij als vrachtwagenchauffeur. Toen hij jong was reed hij veel internationaal voor een bedrijf dat tuindecoratie vervoerde. Eddy vertelt: ‘Van Portugal en Engeland tot aan hartje Parijs. Ik was de hele week van huis. Dit beviel mij eigenlijk heel goed.’ Toch veranderde dat toen hij zijn vrouw ontmoette. ‘Toen we een half jaar samen waren, vroeg ze of ik meer van mijn werk hield dan van haar. Toen wist ik dat het iets anders moest.’ Tijdens de economische crisis twaalf jaar geleden ging het bedrijf waar Eddy voor werkte failliet. Toen kwam hij bij Simon Loos terecht. 
Scheve Prinsengracht en overvolle binnenstad 
Op dit moment is zijn standplaats Aalsmeer en rijdt hij het brood van Borgesius naar de supermarkten van Albert Heijn. Daarnaast rijdt hij zo nu en dan voor New York Pizza. ‘We rijden tussen Amsterdam, Haarlem, Den Haag, Tiel, Utrecht en Lelystad. Veel verschillende routes dus’, lacht hij. En juist dit bevalt hem erg aan zijn werk. ‘Wanneer je elke dag dezelfde route rijdt, wordt dat eentonig. En ook onveilig, want je gaat op de automatische piloot rijden. Ik rij zelf vaak door Amsterdam en dat vind ik heerlijk. Je komt van alles tegen onderweg. De ene dag rij je over de Prinsengracht die scheef hangt, waardoor je met laden en lossen ook enige uitdaging hebt. En de andere dag moet je in een overvolle binnenstad midden op de weg een manoeuvre uithalen.’ Eddy rijdt vaak elektrisch en is hier helemaal weg van. ‘Het rijdt zo stil, daardoor hoor ik veel beter wat er om mij heen gebeurt. Ook zijn de wagens luxer en hebben ze meer digitale snufjes. Dat vind ik heerlijk.’ 
Nu komt alles goed 
Toen ik op mezelf ging wonen was ik vrijgezel. Ik had tijd over en wilde graag iets van vrijwilligerswerk doen. Eerste hulp heeft me altijd getrokken omdat je heel direct iets voor iemand kunt betekenen. Dit geeft mij veel voldoening. En dit hoor je tijdens het werk ook terug. Dat mensen je dankbaar zijn.’ Zijn hoofdtaak binnen het Rode Kruis is het zorgen voor vervoer en natuurlijk het bieden van eerste hulp wanneer dat nodig is.
Als EHBO’er heeft Eddy al veel indrukwekkende gebeurtenissen meegemaakt. ‘Je komt op plekken waar een gewone burger niet komt. Zo sta je de ene dag op het Binnenhof voor Prinsjesdag en vangt ik de andere dag gestrande hardlopers op tijdens de marathon van Rotterdam’, aldus Eddy. Toch is er één dag die op zijn netvlies gebrand staat; woensdag 25 februari 2009. De dag waarop de Boeing 737 van Turkish Airlines kort voor de landing neerstortte in een weiland. ‘Het was even voor half elf in de ochtend. De pieper ging af en ik kreeg te horen dat er een incident was met het scenario ‘VOS 6’. Dit betekent ‘Vliegtuigongeval Schiphol’ en het nummer 6 betekent dat er meer dan 150 slachtoffers zijn. Als je zo’n melding krijgt, ga je natuurlijk direct handelen en moet je creatief zijn. Ik was op dat moment op mijn werk en ik had een Turkse collega. Ik heb hem gevraagd om op een briefje ‘Blijf kalm. Ik ben Eddy van het Rode Kruis. Volg mij.’ in het Turks te zetten. Hiermee ben ik richting Schiphol gegaan.’ Hij trof veel paniek aan. Niemand wist wat er aan de hand was. ‘Ik heb eerst de lichtgewonden en daarna de familie van inzittenden naar een noodlocatie in Badhoevedorp gebracht. Hier werden gewonden geholpen en herenigd met hun familie.’ Een gebeurtenis die hij niet snel gaat vergeten. ‘Als mensen in nood iemand van het Rode Kruis zien, is dit vaak een opluchting. ‘Nu komt alles goed’, zeggen ze dan.’ Pas ’s avonds laat was iedereen met elkaar herenigd en kon Eddy zelf weer naar huis.
Altijd alert op anderen
Eddy staat op met EHBO en gaat ermee naar bed. Hij is er altijd mee bezig. In 2021 heeft Eddy zelfs een koninklijke onderscheiding ontvangen voor zijn werk bij het Rode Kruis. ‘Ik ben altijd alert op mensen om mij heen. Je checkt toch onbewust of anderen oké zijn.’ Niet alleen bij het Rode Kruis kan Eddy zijn kwaliteiten inzetten. Ook op de werkvloer heeft hij al verschillende keren eerste hulp geboden. Een collega die een beroerte kreeg kon ik direct hulp bieden waardoor de ambulance er op tijd bij was. Onderweg in de ambulance kreeg hij ook nog een hartstilstand. Als hij niet zo op tijd in de ambulance lag, had hij het waarschijnlijk niet gered.’ Dat een EHBO-cursus onderdeel is van het cursusaanbod van Simon Loos vindt Eddy heel goed. Hij motiveert collega’s dan ook graag om de cursus te volgen. ‘De meeste ongelukken gebeuren in en om het huis. Met de kennis die je tijdens deze cursus opdoet kun je iets voor iemand doen. Een collega, maar ook je kinderen of je vrouw.’  
Over dit laatste kan Eddy helaas meepraten. ‘Mijn vrouw is een tijdje terug ‘s nachts van de trap gevallen. Ik hoorde een harde klap en ik dacht dat er een kast was omgevallen. Maar toen zag ik dat ze niet naast me lag. Ik ben direct gaan kijken en toen vond ik haar onderaan de trap. Haar hoofd had de radiator geraakt. En dan ga je direct in de hulpstand. Ik heb haar goed kunnen neerleggen en de hulpdiensten gebeld. Doordat ik weet wat de hulpdiensten willen weten, wist ik direct de informatie te geven die ze nodig hadden. Hierdoor konden ze heel snel handelen. Het liep met een sisser af en ze is er goed vanaf gekomen.’  
Brood rijden is een zegen 
Het hebben van een goede gezondheid is voor Eddy zelf ook niet vanzelfsprekend. Hij heeft namelijk een ongeluk gehad wat leidde tot een hersenbloeding. ‘Ik kreeg een deur tegen mijn hoofd aan. Dit was een flinke klap, maar ik wist mezelf te herpakken. De volgende dag was de pijn alleen zo heftig dat ik voor de zekerheid naar de huisarts ben gegaan.’ Een aantal dagen later werd zijn hoofd verder onderzocht via een scan. Al snel was de schade daarop te zien. ‘Ik moest direct in het ziekenhuis blijven.’ Bij die ene hersenbloeding bleef het niet. Eddy is uiteindelijk door drie bloedingen getroffen in vier maanden. Een aanslag op zijn lichaam. Na een zware operatie heeft hij zeven maanden gerevalideerd. ‘Ik ben weer aan het werk, maar wel aangepast. Zo rij ik niet meer met gekoelde producten, want mijn hoofd kan de temperatuurverschillen niet aan.’ Het rijden van brood is daarom de perfecte plek voor hem. 
‘Het is echt een zegen om brood te mogen rijden. Het werk is niet zwaar tillen, de werktijden zijn prettig en ik geniet er gewoon van dat het nog kan.’  Tijdens zijn werk is hij zich heel bewust bezig met zijn gezondheid. ‘Regel één van een fijne werkdag is dat je geen haast moet hebben. Dit geeft stress en een onveilig gevoel. Dit is niet prettig werken. Daarnaast levert het je ook niets op.’ Wat Eddy ook doet om zijn dag goed door te komen is ‘ontluchten’. ‘Frustratie moet je nooit in je houden. Soms even vloeken in de auto op je medeweggebruikers lucht enorm op’, lacht hij. ‘Ik heb daarnaast ook het voorrecht dat ik een veilige en rustige thuisomgeving heb. Hierin blijven investeren, ook al werk je veel uren, is belangrijk.’ Eddy’s stem hapert en hij krijgt een brok in zijn keel wanneer hij over zijn vrouw heeft. ‘Ik heb een schat van een vrouw. Ze is er altijd voor mij.’ 
Tuinkabouters schilderen in serre 
Eddy is inmiddels zestig jaar en dat betekent dat zijn pensioen voor de deur staat. Hij is heel bewust bezig met het moment waarop hij niet meer hoeft te werken. ‘Mijn vader is overleden toen ik vijftien was. Hij heeft zijn hele leven gewerkt en nooit van een pensioen kunnen genieten. Daarom ben ik wel heel bewust naar mijn pensioen aan het toeleven. Financieel gezien, maar ook op mentaal vlak. Als je in één keer geen werk meer hebt, dan val je in een gat. En dit is voor je mentale gezondheid niet goed. Ik ben bewust bezig met hobby’s. Zodat ik mijn tijd goed kan vullen als ik straks niets meer hoef. Ik vind het heerlijk om creatief in de tuin bezig te zijn. En dan niet met tuinieren, maar voornamelijk met tuinkabouters schilderen. Dit komt nog uit de tijd dat ik in de tuindecoratie werkte’, vertelt hij trots. ‘Dan zit ik in de serre en kan ik helemaal opgaan in het schilderen. Daar geniet ik enorm van.’ 

Je droombaan net gemist?

Of wil je updates ontvangen met nieuwe en relevante vacatures? Stel een job alert in!