Samen onderweg met...

Het vrachtwagenbestaan is het duo met de paplepel ingegoten. Ze zijn, zoals ze het zelf zeggen, ‘nog nét niet op het terrein van Albert Heijn geboren’. “Onze hele familie rijdt vrachtwagen. We hebben het van jongs af aan meegekregen. Al wilden we zelf dus echt geen chauffeur worden”, lacht Celian. Dit lag vooral aan de werktijden, geven de twee toe. Bowin: “Onze moeder rijdt voor zichzelf als charter. Dus ze was veel van huis weg. Dit wilde ik niet per se voor mezelf.”

Een aantal jaar geleden veranderde deze gedachte toch. “Onze stiefvader kreeg leukemie. Mijn moeder werkt als zelfstandig chauffeur en stond er op dat moment dus alleen voor. En toen ben ik veel met haar meegegaan om haar te helpen. Ik kwam erachter dat ik het werk leuker vond dan ik zelf dacht.” 

Na het behalen van haar rijbewijs B is ze direct doorgegaan om haar vrachtwagenrijbewijs te halen. Bij Bowin ging dat net iets anders. “Ik heb eerst een koksopleiding gedaan. Maar hier ben ik snel weer mee gestopt. Daarna ging ik de beveiliging in. Ik deed dit vanuit de auto. En het rijden zelf vond ik vooral heel leuk. Maar na drie jaar elke dag hetzelfde rondje door Eindhoven te hebben gereden, vond ik er niets meer aan. Ik wilde dus graag iets doen waar ik kon blijven rijden én waar je niet continu hetzelfde hoefde te doen. En dan kom je al snel bij vrachtwagenchauffeur”, vertelt Bowin. Via Celian is Bowin begonnen met Les met Loos, ons interne opleidingstraject tot vrachtwagenchauffeur. Ze vertelt: “Ik ben in april begonnen en ik heb net mijn theorie gehaald. In juli rij ik af voor mijn C rijbewijs en aansluitend het CE rijbewijs. Dit is inderdaad snel, maar hoe sneller hoe beter”, lacht ze. “Ik wil gewoon de wagen in.” 

Op dit moment rijden Bowin en Celian veel samen. Celian zit achter het stuur en Bowin ernaast als bijrijder, omdat ze haar grote rijbewijs nog niet heeft. Celian vertelt: “We houden werk en privé wel echt gescheiden. Ik behandel m’n zus net als elke andere bijrijder die het vak wil leren. Voor haar gelden dezelfde regels. Als ze niet wil luisteren, dan gaat ze maar met iemand anders mee. Of dan laat ik haar achter in Maastricht”, lacht ze. Bowin kan zich daar goed in vinden. “Het scheelt wel dat je elkaar goed kent, dus aan een half woord heb je genoeg. Maar werk is werk, geen theekransje.” 

Allebei kiezen ze bewust voor het werk binnen de winkeldistributie. Bowin: “We kenden het werk al van ons mam. Dus het was een logische stap. Daarnaast vind ik het contact met mensen erg leuk. Het is vaak gezellig met de medewerkers van de supermarkten. Je maakt een praatje tussendoor, grapt wat met elkaar. En dat maakt mijn werkdag wel echt een stuk leuker.” Celian: “Je hoort vaak dat winkeldistributie slecht staat aangeschreven, maar ik snap echt niet waarom. Onderweg kom je je collega’s nog eens tegen, de ritjes zijn niet zo lang dus het is geen overdreven lange zit en het werk is niet zo eentonig als bijvoorbeeld netwerktransport. Wanneer je een poosje rijdt, dan leer je de medewerkers van de Albert Heijn ook kennen. En dat is heel leuk. Zo rij ik heel graag naar de supermarkt in Oostburg. Dit zijn enorm leuke medewerkers. Als ik dat ’s morgens op de planning zie staan, dan ben ik gewoon blij dat ik er weer heen mag.”

Als jonge vrouw in een mannenwereld werken, kan soms best uitdagend zijn. Dat geven Celian en Bowin beiden toe. Al houden zij zich goed staande. Bowin: “Ik denk dat het vooral aan je karakter ligt. Je moet stevig in je schoenen staan.” Ook Celian is niet op haar mondje gevallen. “Ik heb dan wel nepnagels en nepwimpers, maar ik ben geen poppetje. Ik doe gewoon het werk wat anderen ook doen. Van binnen moet je misschien niet al te vrouwelijk zijn”, lacht ze. 

Ondanks dat ze nooit hadden verwacht om vrachtwagenchauffeur te worden, willen ze niets anders meer. Celian: “Ik rij het liefst naar Ronse. Dit ligt in België, vlakbij de Franse grens. Dit is een heel mooi stukje landschap waar je doorheen rijdt. Je komt echt door de bergen heen. En als je dan naar links kijkt, zie je het dorpje liggen.” Bowin hoopt gedurende de zomer haar CE rijbewijs te halen, zodat ze snel de wagen op kan. “Ik kijk het meest uit naar het rijden. Daar doe ik het voor. Dat mag je me echt de hele dag laten doen.” Vooral de ritjes naar Limburg lijken haar prachtig. “Toen ik veel in mijn personenauto reed voor de beveiliging, reed ik ook wel eens rondom Weert. Als je daar de zon ziet opkomen boven de open vlaktes is dat echt machtig mooi. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat vanuit de cabine nóg mooier gaat zijn.”